χορός από σας για σας
Ένα καλοκαίρι σαν όλα τα άλλα όλα φαίνονταν να σταμάτησαν–όλα· και τότε άρχισε να χορεύει. Η σιωπή σαν να άρπαξε με την καλοκαιριάτικη βία της χέρια, πόδια, μάτια και στόμα και να τα έσυρε στο χορό μέσα από αμμουδιές, χαλίκια και μαύρη ρευστή άσφαλτο.
Μπορεί να ήταν και το αντίθετο, μπορεί ο χορός να άρπαξε όλα τα μέλη και τις αισθήσεις και να επέβαλλε την απόλυτη σιωπή σ’ όλον τον υπόλοιπο κόσμο εκτός απ’ το χορό. Κανείς δεν θα μπορούσε να πει το ένα πιο πιθανό απ’ τ’ άλλο χωρίς ίχνος αμφιβολίας.
Όπως και νά ’χει, ο χορός κυρίευσε το πεδίο, κυρίευσε τον ορίζοντα, κυρίευσε τον ουρανό, τα σύννεφα, τον ήλιο και το φεγγάρι (το φεγγάρι ιδίως), ξερίζωσε τα αγριόχορτα και τα έκανε κόκκινο ζωμό που μόνο στη θύμηση δεν έμοιαζε αίμα, το λογικό, το θυμικό, το μυαλό και το κορμί και τα έριξε όλα στο απέραντό του πεδίο, όπου όλα μπλέκονται και όλα συντίθενται και τίποτα δεν ξαναβγαίνει ίδιο.
Και την επομένη, μ’ ένα ξύλο στο χέρι, περπάτησε το μονοπάτι μέχρι την κορφή του βουνού κι αγνάντεψε την καταστροφή, το ρημαγμό που είχε αφήσει πίσω της η ξέφρενη μανία της διονυσιακής νύχτας.
responding to:
κοίτα να δεις που βλέπω ότι κάναμε παρόμοιες σκέψεις.
ReplyDelete